Biblijne BAŁWOCHWALSTWO.

Co to takiego w oczach Boga, i co na ten temat myślą sobie ludzie?

I. Spotkanie apostoła Piotra z Korneliuszem.

Korneliusz. Wódz rzymski (setnik) w Cezarei w I wieku n.e., oficer kohorty Italskiej. Mimo nieizraelskiego pochodzenia był "pobożny i bojący się Boga" tj. wierzył on, wraz z całą rodziną, w Boga Izraela. Nieustannie modlił się, oraz wspomagał biednych (Dz 10,1-2). Dostał w wizji polecenie od Boga, aby sprowadzić do swojego domu św. Piotra. Gdy Apostoł przybył do domu setnika i przekazał mu naukę Ewangelii, na Korneliusza wraz z rodziną i przyjaciółmi zstąpił Duch Święty, co było powtórzeniem czasu Pięćdziesiątnicy. Zaskoczony tym Piotr stwierdził, że nie może odmówić chrztu wodnego ludziom, którzy otrzymali Ducha Świętego

(Dz. 10,44-48)

Dzieje Apostolskie rozdział 10 wersety 24-28 które w Przekładzie Katolickiej Biblii Tysiąclecia na stronie 1253 brzmią następująco:

24. Nazajutrz wszedł do Cezarei. Korneliusz oczekiwał ich, zwoławszy swych krewnych i najbliższych przyjaciół.

25. A kiedy Piotr wchodził, Korneliusz wyszedł mu na spotkanie, padł mu do nóg i oddał mu pokłon.

26. Piotr podniósł go ze słowami: Wstań, ja też jestem człowiekiem.

27. Rozmawiając z nim, wszedł i zastał licznie zgromadzonych.

28. Przemówił więc do nich: Wiecie, że zabronione jest Żydowi przestawać z cudzoziemcem lub przychodzić do niego. Lecz Bóg mi pokazał, że nie wolno żadnego człowieka uważać za skażonego lub nieczystego.

Oto "nadrzędny", mianowany na apostoła pogan Piotr, "uczący wszystkie narody wszystkiego, co przykazał Jezus" (Ewangelia Mateusza 28:19) podnosi z kolan "podrzędnego", rzymskiego bogobojnego poganina, mówiąc mu:

Wstań... Ja też jestem człowiekiem.

Apostoł Piotr żył, i umarł, około dwóch tysięcy lat temu. Opisane wydarzenia z jego udziałem przetrwały do dziś. Tak właśnie zapisał się na kartach historii. I na zwojach bożych.

Jednak niewielu ludzi o tym pamięta. Niewielu o tym czytało. Niewielu też rozumie, co tak naprawdę się stało.

Martwy apostoł Piotr, jako postać wyrażona w figurach, rzeźbach, obrazach, nie przemówi do współczesnych ludzi oddających pokłon bałwanom, aby każdy wstał z kolan, albowiem wszyscy jesteśmy tylko ludźmi. A taki właśnie apostoł, drewniany, marmurowy, i każda postać biblijna, znajduje się w wielu kościołach.

Tak jak o tych dwóch namalowanych apostołach, Piotrem i Pawłem, przed którymi klękają miliony ludzi, których Ci apostołowie już nie wzywają na głos, by powstali z kolan, jak i o ich wyznawcach, i twórcach, mówi nam m.in. Psalm 115 (Biblia Tysiąclecia, strona 678):

1. Nie nam, Panie, nie nam, lecz Twemu imieniu daj chwałę za Twoją łaskawość i wierność!

2. Czemu mają mówić poganie: A gdzież jest ich Bóg?

3. Nasz Bóg jest w niebie; czyni wszystko, co zechce.

4. Ich bożki to srebro i złoto, robota rąk ludzkich.

5. Mają usta, ale nie mówią; oczy mają, ale nie widzą.

6. Mają uszy, ale nie słyszą; nozdrza mają, ale nie czują zapachu.

7. Mają ręce, lecz nie dotykają; nogi mają, ale nie chodzą; gardłem swoim nie wydają głosu.

8. Do nich są podobni ci, którzy je robią, i każdy, który im ufa.

9. Dom Izraela pokłada ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą.

10. Dom Aarona pokłada ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą.

11. Bojący się Pana, pokładają ufność w Panu, On ich pomocą i tarczą.

12. Pan o nas pamięta: niech nam błogosławi; niech błogosławi domowi Izraela, niech błogosławi domowi Aarona;

13. niech błogosławi bojącym się Pana, zarówno małym jak i wielkim!

14. Niech Pan was rozmnoży, was i synów waszych!

15. Błogosławieni jesteście przez Pana, co stworzył niebo i ziemię.

16. Niebo jest niebem Pana, synom zaś ludzkim dał ziemię.

17. To nie umarli chwalą Pana, nikt z tych, którzy zstępują do Szeolu,

18. lecz my błogosławimy Pana odtąd i aż na wieki.

II. Spotkanie apostoła Jana z aniołem bożym.

Objawienie według Jana rozdział 22 wersety 7-10 które w Przekładzie Katolickiej Biblii Tysiąclecia na stronie 1416 brzmią następująco:

7. A oto niebawem przyjdę. Błogosławiony, kto strzeże słów proroctwa tej księgi.

8. To właśnie ja, Jan, słyszę i widzę te rzeczy. A kiedym usłyszał i ujrzał, upadłem, by oddać pokłon przed stopami anioła, który mi je ukazał.

9. Na to rzekł do mnie: Bacz, byś tego nie czynił, bo jestem współ-sługą twoim i braci twoich, proroków, i tych, którzy strzegą słów tej księgi. Bogu samemu złóż pokłon!

10. Dalej powiedział do mnie: Nie kładź pieczęci na słowa proroctwa tej księgi, bo chwila jest bliska.  

Gdyby w tym miejscu zadać pytanie, o stosunek przeciętnego katolika uważającego się za słusznie czyniącego, do protestanta, który zaniechał takowych praktyk, zwykle można wyróżnić dwie postawy: Obojętną i negatywną.

Postawa obojętna wyraża się w stosunku do Słowa Bożego. Trudno się dziwić, bowiem zaprawdę, wielka rzesza katolików nie jest ani skłonna, ani chętna, by zwyczajnie rozważać Biblię.

Postawa zaś negatywna, skierowana jest do osób, które "odstają od normy skatolizowanej",

i na nic zdają się tłumaczenia, skąd, czym uwarunkowana jest właśnie taka postawa protestantów, którzy "obrażają Boga" bo Go "nie czczą".

Czy naprawdę jest to coś złego, gdy człowiek mówi, o chęci oddania pokłonu tylko samemu Bogu, który jest obecny wszędzie, a nie tylko i wyłącznie na wprost "drewnianego ołtarza"?   

III. JHWH (Bóg Jahwe), który mówi nam, czym jest grzech Bałwochwalstwa.

Kto chętny jest by Go słuchać?

Swoistego rodzaju klamrą kompozycyjną, spajającą i utrzymającą zarazem niezmienność

i ważność słów powtórzonych przez anioła bożego do Jana apostoła w Księdze Apokalpisy 22:8-9, są słowa Boga wypowiedziane w Księdze Powtórzonego Prawa (V Mojżeszowa) 4:9-24 które w Przekładzie Katolickiej Biblii Tysiąclecia na stronach 177-178 brzmią następująco:

9. Tylko się strzeż bardzo i pilnuj siebie, byś nie zapomniał o tych rzeczach, które widziały twe oczy: by z twego serca nie uszły po wszystkie dni twego życia, ale ucz ich swych synów i wnuków.

10. W dniu, w którym stanąłeś w obliczu Pana, Boga swego, na Horebie, rzekł Pan do mnie: Zgromadź Mi naród, niech usłyszą me słowa, aby się nauczyli Mnie bać przez wszystkie dni życia na ziemi i nauczyli tego swoich synów.

11. Wtedy zbliżyliście się i stanęliście pod górą - a góra płonęła ogniem aż do nieba, okryta mrokiem, ciemnością i chmurą.

12. I przemówił do was Pan, Bóg wasz, spośród ognia. Dźwięk słów słyszeliście, ale poza głosem nie dostrzegliście postaci.

13. Oznajmił wam swe przymierze, gdy rozkazał wam pełnić Dziesięć Przykazań i napisał je na dwóch tablicach kamiennych.

14. W tym czasie rozkazał mi Pan uczyć was praw i nakazów, byście je pełnili w kraju, do którego wchodzicie, by objąć go w posiadanie.

15. Pilnie się wystrzegajcie - skoroście nie widzieli żadnej postaci w dniu, w którym mówił do was Pan spośród ognia na Horebie -

16. abyście nie postąpili niegodziwie i nie uczynili sobie rzeźby przedstawiającej podobiznę mężczyzny lub kobiety,

17. podobiznę jakiegokolwiek zwierzęcia, które jest na ziemi, podobiznę jakiegokolwiek ptaka, latającego pod niebem,

18. podobiznę czegokolwiek, co pełza po ziemi, podobiznę ryby, która jest w wodach - pod ziemią.

19. Gdy podniesiesz oczy ku niebu i ujrzysz słońce, księżyc i gwiazdy, i wszystkie zastępy niebios, obyś nie pozwolił się zwieść, nie oddawał im pokłonu i nie służył, bo Pan, Bóg twój, przydzielił je wszystkim narodom pod niebem.

20. A was Pan wybrał sobie, wyprowadził was z pieca do topienia żelaza, z Egiptu, abyście się stali Jego ludem, Jego własnością, jak dziś jesteście.

21. Z waszego powodu rozgniewał się na mnie Pan i przysiągł, że nie przejdę Jordanu, nie wejdę do pięknej ziemi, którą wam daje Pan, Bóg wasz, w posiadanie.

22. Ja bowiem umrę w tej ziemi, nie przejdę Jordanu, lecz wy go przejdziecie i posiądziecie tę piękną ziemię.

23. Strzeżcie się, byście nie zapomnieli przymierza Pana, Boga waszego, które zawarł z wami, i nie uczynili sobie wyobrażenia w rzeźbie tego wszystkiego, co wam zabronił Pan, Bóg wasz.

24. Bo Pan, Bóg wasz, jest ogniem trawiącym. On jest Bogiem zazdrosnym.

C.D.N.

Ostatnia korekta do tekstu: 28 czerwca 2014

Materiały zebrał i opracował Wojciech Jacyk, Namysłów